Dost acı söyler. Cicim ayları bitti. Başkanlar koltuklarına alıştılar. Zaten birçoğu siyasetin içerisindeydi. Artık halk, hizmet bekliyor. Projelerin somut bir şekilde icraata geçirilmesini istiyor. Gülücükler dağıtarak, ziyaretler yaparak, tevazu yüklü fotoğraflar paylaşarak gönüllerde taht kurulabilir. Ancak seçmenler icraat görmezlerse, anında değişirler.  Bir konu daha, yeni koltukların büyüsüne kapılıp istişare kapıları kapatılırsa, eski dostlara merhaba denmezse, birkaç kişinin dışında görüşmeler gerçekleştirilmezse, yeni çevrenin ve gücün zehirinden etkilenilirse faturası ağır olur.  Çok zor ve kritik zamanlardan geçiyoruz. Bu sebeple yük daha ağır. Hem yüzler gülecek hem de büyük işler başarılacak.  Sakın yanlış anlaşılmasın. Hiçbir başkanı işaret ederek yazmıyorum. Daha kimsenin yeteneğini, ne olacağını bilmiyoruz. Vatandaş olarak geçmişten ders alınmasının ehemmiyetini anlatmaya çalışıyorum. Her kim ki burnu havada, caka satarak, hafra tafra ile yürümeyi, etrafı her zaman kalabalık olmayı, telefonlarına ulaşılamamayı veya dönüş yapmamayı, makamında ve yerinde yanına kimseyi yaklaştırmamayı tercih ederse, o kardeşlerime şunu hatırlatmakta fayda görürüm. Yetkiniz, gücünüz, ağırlığınız ne olursa olsun, kararnamenizde insan yazdığını, geriye kalan tüm kadroların geçici ya da görevlendirme olduğunu unutmayın. İnanmıyorsanız, öncesi sizin gibi olanların şimdiki haline bakın ya da beş sene sonranızı hayal edin. Hiçbirini yapamıyorsanız mezarlıkları ziyaret edin.  Artık seçmenler çok değiştiler, sağ-sol, aşağı-yukarı ayırımı yapmıyorlar. Hiçbir koltuk garantili değil. Reis'e rağmen hiç akla gelmeyecek şehirler kaybedilmişşse herkes külahını çıkarıp önüne koyacak ve kara kara düşünecek. Rabbim hepinize muvaffakiyetler versin, yolunuzu açık etsin...